از نظر آموزه های وحیانی قرآن، هر انسانی در زمانی محدود در دنیا زندگی می کند. انسان در این محدوده زمانی خود را برای ابدیت آماده می کند.

البته از نظر قرآن، وقتی اجل رسید که از آن به اجل مسمی تعبیر می شود، دیگر هیچ تقدیم و تاخیری نخواهد بود. خدا می فرماید: وَلَوْ یُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَکَ عَلَیْهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَکِنْ یُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا یَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلَا یَسْتَقْدِمُونَ ؛ و اگر خداوند مردم را به سزاى ستمشان مؤاخذه می کرد جنبنده‏ اى بر روى زمین باقى نمى‏ گذاشت؛ لیکن کیفر آنان را تا وقتى معین بازپس مى‏ اندازد؛ و چون اجلشان فرا رسد ساعتى آن را پس و پیش نمى‏ توانند افکنند.(نحل، آیه 61؛ غافر، آیه 67؛ انعام، آیه 60)

البته از نظر قرآن، برخی از اعمال موجب می شود که اجل مسمی به اجل معلق تبدیل شود؛ یعنی با گناه زمان مرگ پیش بیافتد؛ خدا می فرماید: ثُمَّ قَضىَ أَجَلًا وَ أَجَلٌ مُّسَمًّى عِندَهُ؛ آن گاه نگاه مدتى را براى شما عمر مقرر داشت و اجل حتمى نزد اوست.(انعام، آیه 2) در این آیه نخست به اجل معلق و سپس به اجل مسمی اشاره شده است.

بر اساس آموزه‌های اسلامی، اموری همچون صدقه، صله‌رحم، خوش‌رفتاری با همسایگان، ترک گناه و زیارت امام حسین (ع) مرگ انسان را به تأخیر می‌اندازند. در مقابل، انجام کارهایی همچون ارتکاب زنا، آزار پدر و مادر، قسم دروغ، قطع ارتباط با خویشاوندان باعث کوتاه‌شدن عمر می‌شوند.

برخی از کسانی که چشم بصیرت دارند، وقتی به انسان های مومن نگاه می کنند آنان را به چهار دسته تقسیم می کنند: 1. آنانی که سیم اتصال ایشان وصل است و هم چون حالت چراغ قرمز تلفن همراه قرمز و در حال شارژ و نور گیری هستند؛ 2. آنانی که سیم اتصال وصل است، ولی چراغ سبز شده و بهره ای اندک می گیرند؛ اینان مانند میوه رسیده بر شاخه درخت هستند؛ 3. آنانی که سیم اتصال آنان وصل، ولی هیچ بهره ای نمی برند، مثل سبز شدن چراغ موبایل و شارژ صد در صد یا میوه خشک شده بر درخت و به آن چسبیده هستند؛ 4. آنانی که سیم اتصال قطع شده و آنان نوری نمی گیرند و هر چه دارند از خودشان است و دیگر از منبع نوری نمی گیرند.

براساس آموزه های وحیانی قرآن، کسانی که سیم اتصال آنان وصل است ولی هیچ بهره نمی برند، یا سیم اتصال قطع است و هنوز نمرده اند، به سبب همان قانون اجل مسمی است؛ زیرا تا زمانی که اجل مسمی آنان نرسیده باشد، فرشتگان محافظ آنان را از امر الله یعنی مرگ حفظ می کنند.(رعد، آیه 11؛ طارق، آیه 4)